Sainte-Maxime

Miejscowość i gmina (nieco ponad 13 tys. stałych mieszkańców) w południowej Francji, 878 km od Paryża, położona na wybrzeżu Morza Śródziemnego, na północnym brzegu Zatoki Saint-Tropez, w regionie Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże, w departamencie Var, 97 km na południowy zachód od Nicei , 74 km od Cannes , ok. 25 km od aglomeracji Fréjus-Saint-Raphaël i zaledwie ok.4,5 km w linii prostej (ale ok. 16 km szosą) od Saint-Tropez (➤ mapka)(➤ mapka). Sainte-Maxime jest znaną od dawna miejscowością turystyczną, słynącą z pięknego położenia i łagodnego klimatu. Od 1922 roku miasto ma status "station climatique", zaś od 2011 - status "Station Classée de Tourisme".

W miejscu, gdzie dziś leży Sainte-Maxime, w Starożytności istniała najpierw kolonia grecka, poźniej osada rzymska, która po upadku Cesarstwa Rzymskiego straciła na znaczeniu. W VII wieku cały rejon Zatoki Saint-Tropez został zajęty przez Saracenów. W 972 roku wypędził ich hrabia Prowansji, Wilhelm I ("le Libérateur"), co jednak nie od razu skłoniło mieszkańców, obawiających się najazdów i szukających schronienia w ufortyfikowanych miejscach nieco oddalonych od morza, najczęściej na szczytach wzgórz, do powrotu na wybrzeże.

Przyjmuje się, że Sainte-Maxime założyli mnisi z wysp Lérins (położonych w pobliżu dzisiejszego Cannes), którzy zbudowali klasztor i nadali powstałej wokół niego osadzie imię świętej (która, według legendy, była córką hrabiego Grasse, lecz porzuciła życie świeckie i wstąpiła do zakonu). Mieszkańcy przez stulecia zajmowali się rybołóstwem, rolnictwem i handlem. W XX wieku, podobnie jak wiele innych miejscowości Lazurowego Wybrzeża, Sainte-Maxime zaczęło przyciągać artystów, poetów, pisarzy, a za nimi turystów, zachwyconych pięknym położeniem miasta i łagodnym klimatem, uzyskując już w 1922 roku status "station climatique".


Sainte-Maxime leży na północnym brzegu Zatoki Saint-Tropez, osłonięte przez zalesione wzgórza Masywu Maurów przed zimnymi wiatrami, w pobliżu ujścia rzeki Le Préconil. Długie, ponad 10-kilometrowe wybrzeże gminy Sainte-Maxime oferuje turystom kilka większych i wiele mniejszych piaszczystych plaż, oddzielonych od siebie skalistymi zatoczkami. Z leżącym po przeciwnej stronie zatoki Saint-Tropez miasto połączone jest wahadłową komunikacją statkami floty Les Bateaux Verts, kursującymi przez 10 miesięcy w roku. Oczywiście do Saint-Tropez można dojechać z Sainte-Maxime również samochodem, ale trzeba się liczyć z tym, że droga, choć jest to tylko 16 km, jest prawie zawsze zatłoczona i dojazd szosą z reguły trwa dłużej niż rejs statkiem (ok. 20 minut).

Głównymi punktami orientacyjnymi w Sainte-Maxime są: ujście rzeki Le Préconil oraz port . Między rzeką a portem rozciąga się główna plaża miejska , której część należy do kasyna , otwartego w 1929 roku, zbudowanego w stylu Art Déco, później przebudowanego. W pobliżu portu znajdują się dwa główne zabytki Sainte-Maxime: Kościół Sainte-Maxime z XVIII wieku oraz tzw. Tour Carré .

Oprócz głównej plaży miejskiej, oznaczonej markerem , turyści mogą korzystać z kilku innych pobliskich plaż (m.in. Plage de la Croisette na zachód od portu, natomiast na wschód, w kierunku Les Issambres , Plage de la Nartelle , Plage des Elephants i Plage de la Garonnette ); wszędzie, oprócz plażowania i kąpieli, można uprawiać rozmaite sporty wodne. Miłośnicy golfa mają w pobliżu Sainte-Maxime do dyspozycji kilka terenów golfowych.

W samym mieście główną atrakcją - oczywiście poza kasynem - jest promenada nadmorska, parki, bulodrom, a także starówka z licznymi sklepikami, barami, kawiarniami i restauracjami. Z portu statki floty Les Bateaux Verts pływają regularnie nie tylko do Saint-Tropez, lecz także do Les Issambres oraz Port Grimaud ; można też skorzystać z bogatej oferty dłuższych rejsów wycieczkowych.

Tzw. Tour Carrée powstała w 1520 roku - m.in. jako budowla militarna: usytuwane tu działa, współpracujące z artylerią operującą z wieży zwanej Tour du Portalet, w Saint-Tropez, miały zapewniać ochronę Zatoki Saint-Tropez (wówczas zwanej Zatoką Grimaud). W 1560 roku podjęto dezycję o podwyższeniu wieży poprzez dobudowanie dwóch pięter, lecz zamysł ten został zrealizowany tylko częściowo, a w XX wieku przywrócono wieży jej oryginalną postać.

Wieża pełniła różne funkcje (rezydencjonalne, militarne, rolę magazynu, więzienia, itp.): ostatecznie od 1985 roku jest siedzibą muzeum - le Musée des Traditions locales - eksponującego stałą kolekcją przedmiotów związanych z historią Sainte-Maxime i mieszkańców miasta, a także organizującego wystawy czasowe (na ogół też związane z historią i kulturą Prowansji).

Kościół Sainte-Maxime pochodzi z drugiej połowy XVIII wieku; później był jeszcze powiększony i przebudowany. Nie uchodzi za szczególnie cenny zabytek architektury, ale we wnętrzu warto zwrócić uwagę na wyposażenie z XVII wieku, przeniesione tu z innych obiektów sakralnych (m.in. z Chartreuse de la Verne oraz z funkcjonującej niegdyś w Saint-Tropez kaplicy zwanej Chapelle de l’Annonciade, dziś będącej siedzibą muzeum).

• Warto wiedzieć, że plaże Sainte-Maxime (podobnie jak plaże Saint-Tropez) były 15 sierpnia 1944 roku głównym miejscem lądowania sił alianckich w południowej Francji, w ramach tzw. Operation Dragoon (L'opération Dragoon), zapoczątkowującej wyzwolenie południowej Francji spod okupacji niemieckiej; w kilku miejscach rejonu Zatoki Saint-Tropez można zobaczyć pomniki upamiętniające te wydarzenia.